നിന്റെ അഭാവം നൂല് സൂചിക്കുള്ളിലൂടെ എന്ന പോലെ എന്നിലൂടെ കടന്നു പോയിട്ടുണ്ട്
ഞാൻ ഇപ്പോൾ ചെയ്യുന്നതെല്ലാം അതിന്റെ നിറത്തിൽ തുന്നപ്പെടുന്നു
Your absence has gone through me
Like thread through a needle.
Everything I do is stitched with its color.
Separation by W. S. MERWIN
Last winter was difficult,
I cried in the side seats of public buses
Felt a heavy stone at the middle of my chest
Last winter was difficult
Saw the unbelievable death of love
Lost my appetite for life
Last winter was difficult
Everyone I knew was fighting in the streets
The normal past I lived felt so distant
I travelled alone with a heavy heart
Broke down while talking to a complete stranger
Slept on the same page for an eternity
We went out seeking warmth for a while
And I curled down under my quilt at the nights
feeling the emptiness of an unavoidable void
This winter comes along like a
cold reminder of the last one
It cant be that hard, I sigh
Last winter was difficult
പണ്ട്‌
അമ്മ വയനാട്ടിലായിരുന്നപ്പോൾ
ഇടയ്ക്ക്‌ ചില വെള്ളിയാഴ്ചകളിൽ
അച്ഛനും ഞാനും
അങ്ങോട്ട്‌ വണ്ടികയറും.
ആനവണ്ടിയിൽ കേറിയങ്ങിരുന്ന്
ആ നീലസീറ്റിലേക്ക്‌
നോക്കുമ്പോഴേക്കും
ലോകം കറങ്ങിത്തുടങ്ങും.
തികട്ടിത്തികട്ടി വരുന്ന
ഒരു വയ്യായ്കയിൽ
എന്നെത്തന്നെ
എങ്ങോട്ടെങ്കിലുമെടുത്തെറിയാൻ
തോന്നുമ്പോ
ഞാനച്ഛന്റെ മടിയിൽ
തല ചായ്ച്ചു കിടക്കും.
കിടന്നുകിടന്നങ്ങനെ എണ്ണിത്തുടങ്ങും
ഒന്ന്,രണ്ട്‌,മൂന്ന്
നൂറു തികയുമ്പോ തിരിച്ചു താഴോട്ട്‌
കൂട്ടൽപട്ടിക, ഗുണനപട്ടിക
അത്തം, ചിത്തിര, ചോതി
അറിയാവുന്നതെല്ലാം
തിരിച്ചും മറിച്ചും പറഞ്ഞ്‌
ചുരമെത്തുന്നതുവരെ
അങ്ങനെ പോകും.
ചുരം കയറിത്തുടങ്ങിയാൽ
പിന്നെ ഞാനില്ല.
വളവുകളിൽ തിരിവുകളിൽ
കലുങ്കിന്റെ തുമ്പുകളിൽ
വണ്ടിയൊരു തുമ്പിയെപ്പോലെ തെന്നുമ്പോൾ
വെള്ളക്കവറുകൾക്കിടയിൽ
കണ്ണിലൂടെയും മൂക്കിലൂടെയും
വായിലൂടെയും നീരൊലിപ്പിച്ചു
വല്ലാതെ വിറച്ചങ്ങനെയിരിക്കും.
ഒരു കാടിന്റെ ചേലും
ഞാനന്ന് കണ്ടിട്ടില്ല
ഒരു വെള്ളച്ചാട്ടവും
എന്നോട്‌ ചിരിച്ചു കാണിച്ചിട്ടില്ല.
ഒരു കുരങ്ങൻകുഞ്ഞിന്റെ
കുറുമ്പ്‌ പോലും നോക്കി നിന്നിട്ടില്ല.
ഇടയ്ക്കെവിടെയോ ഡ്രൈവറുചേട്ടൻ
ചായകുടിക്കാൻ പോവുന്നിടത്ത്‌
അച്ഛനിറങ്ങിപ്പോവും
ഒരു കുപ്പി വെള്ളവും
ഒരു ചെറുനാരങ്ങയുമായി വരും.
മുഖം കഴുകിച്ച്‌
ആ നാരങ്ങയെന്റെ
കൈയിൽ വെച്ചുതരും.
അത്‌ പിടിച്ചിരിക്കെ
അച്ഛനാദിവാസിയുടെ
കൈവെട്ടിയ സായിപ്പിന്റെ കഥ പറയും.
കേട്ടുകേട്ട്‌ ഞാനുറങ്ങിപ്പോവും.
ഇന്നിപ്പോഴും
ലോകമൊന്നാകെ
തിരിയാറുണ്ട്‌, ചിലപ്പോഴൊക്കെ
എന്നിലേക്കുതന്നെ
നോക്കുമ്പോളറിയാതെ
തികട്ടിവരാറുണ്ട്‌
ഉള്ളിൽ ചിലതൊക്കെ.
അടക്കിപ്പിടിച്ച ഓക്കാനങ്ങൾ
എവിടെയാണ്‌
ഛർദ്ദിച്ചു കളയേണ്ടതെന്നറിയാതെ
കണ്ണിൽ നിന്ന് മാത്രം നീർ വീഴ്ത്തി
ചുണ്ടുകൾ കടിച്ചുപിടിച്ച്‌
അങ്ങനെയൊരു കിടപ്പുണ്ട്‌
ദൈവത്തിന്റെ മടിയിൽ.
ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച വലതുകൈവെള്ളയിൽ
എന്റെ ലോകമൊരു
ചെറുനാരങ്ങയെക്കാൾ
ചെറുതായിട്ടിരിപ്പുണ്ട്‌,
അത്‌ മുറുകെപ്പിടിച്ച്‌
വളവുകളിൽ തിരിവുകളിൽ
വഴിതെറ്റിയോടുന്ന
വഴിയോരക്കാഴ്ചകളിൽ
വെറുതെ നോക്കിയിരിപ്പുണ്ട്‌
പണ്ടത്തെയൊരു
മാലാഖക്കുഞ്ഞ്‌.
പെൺകുട്ടി കടൽത്തീരത്തേക്ക്
സ്കൂട്ടറോടിച്ചു പോവുന്നു
അവളുടെ വെള്ളയുടുപ്പ്
കാറ്റിലുലഞ്ഞ തിര
അവൾ ,
കടലിൽ ലയിക്കേണ്ടുന്ന ജലം
മേഘങ്ങൾ,
ക്ഷണികമായ നനുത്ത പഞ്ഞിക്കെട്ടുകൾ
സ്കൂട്ടറിന് ,
ബദാം മരത്തിനു ചുവട്ടിലെ
അനന്തമായ ഏകാന്തത
ഒരു നിമിഷത്തേക്ക്
ഈ മതിലിനിപ്പുറത്ത് നിന്ന്
നിന്നോടെന്തെങ്കിലും മിണ്ടാൻ തോന്നി
ഏതു വാക്കിന്റെയറ്റത്തു വെച്ചും
പിടിവീണേക്കുമെന്നോർത്ത്
പിൻവാങ്ങി
അവൾ എന്നെ വെറുതെ വെറുതെ വെറുത്തു
വെറുപ്പിനെപ്പോലും ചോദ്യം ചെയ്യാൻ
ഞാൻ ശ്രമിക്കില്ലെന്നോർത്ത്
ഒച്ചയുയർത്തിയാലും
എന്റെ ശബ്ദം
ഈ കാറ്റുകളുടെ കലമ്പലുകൾക്കിടയിൽ
ആരും കേൾക്കില്ലെന്നുറപ്പിച്ച്
അവൾ അതിതീവ്രമായി എന്നെ വെറുത്തു
എന്റെ നിഴൽ കാണുന്നയിടങ്ങളിൽ അവൾ തിരിഞ്ഞു നിന്നു
എനിക്കു ചുറ്റുമുള്ളവരോട്
നിരന്തരം പരിഭവിച്ചു
എന്നെക്കുറിച്ചോർത്ത്
ആളി വെളിച്ചമായി
എന്നോടുള്ള വെറുപ്പിൽ
നിരന്തരം ജീവിച്ച്
അവൾ എന്തോ തെളിയിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു
ഞാൻ അവൾക്കു പിന്നിലെ ഇരുട്ടിൽ
പരാജിതയായി ജീവിച്ച് മരിച്ചു
